To wprowadziło możliwość, że zwiększona podatność na zakażenie Muc1. /. myszy były spowodowane zmianą w ich jelitowej florze bakteryjnej. Jednak ilościowa ocena jelitowej flory bakteryjnej Muc1. /. i myszy Muc1 + / + wykazały równoważną liczbę bakterii i praktycznie identyczną względną obfitość głównej genu i podklasy (patrz Figura 6B). Figura 6 Zmniejszona flora bakteryjna zwiększa podatność myszy Muc1 + / na zakażenie C. jejuni, ale flora bakteryjna nie jest zmieniona w Muc1 (3). myszy. (A) Stężenia C. jejuni w tkankach układu żołądkowo-jelitowego i układowego Muc1. /. i myszy Muc1 + / + 129 / SvJ po doustnej inokulacji 105 ° C. jejuni szczep 81116 z (+) i bez (.) leczeniem antybiotykami doustnymi o szerokim spektrum działania przez 7 dni. Antybiotyki wycofano 24 godziny przed inokulacją. Oznaczać . SD z CFU / g tkanki. Częstotliwość kolonizacji jest pokazana u podstawy każdego histogramu. ANOVA, test post-hoc Tukey a; * P <0,05, Muc1. /. w porównaniu z Muc1 + / +; *** P <0,001, Muc1. /. w porównaniu z Muc1 + / +; P <0,001, antybiotyki w porównaniu do kontroli. (B) Liczbę bakterii w całym jelicie grubym oszacowano przez zliczenie zabarwionych na zielono bakterii SYBR na przesączonych homogenatach tkanek stałych. DNA ekstrahowano z kału Muc1. /. oraz myszy Muc1 + / + i ilościową PCR stosowaną do amplifikacji 16S rybosomalnego DNA i ilościowego określania liczebności głównych bakteryjnych grup jelitowych. BPP, grupa Bacteroides-Prevotella-Porfyromonas; Ccoc, grupa C. coccoides; Entero, Enterococcus spp; Lacto, grupa Lactobacillus; Desulfo, grupa Desulfovibrio; Podgrupa Clep, C. leptum; Bifido, rodzaj Bifidobacterium. Wyniki dla pojedynczych myszy wyrażono jako proporcję wyniku dla uniwersalnych bakteryjnych primerów 16S rybosomalnego DNA. Wykresy pól pokazują mediany, kwartety i zakresy. Ekspresja MUC1 w komórkach jelitowych zwiększa oporność na CDT C. jejuni in vitro. Rodzaj uszkodzenia jelit obserwowanego u myszy zakażonych C. jejuni był zgodny z działaniem toksyny. C. jejuni produkuje genotoksynę (CDT) o aktywności nukleazy, która wyzwala zatrzymanie cyklu komórkowego i nasiloną apoptozę in vitro (30). Wykazano, że MUC1 moduluje apoptozę i progresję cyklu komórkowego w złośliwych komórkach nabłonkowych w odpowiedzi na stres genotoksyczny, częściowo przez interakcję z domeną regulatorową czynnika transkrypcyjnego p53 (14-16). Komórki raka szyjki macicy HeLa eksprymują MUC1 i wykazano, że są wrażliwe na CDT (31). Traktowanie komórek HeLa szczepem CDT pochodzącym od szczepu 811164 spowodowało prawie całkowitą redystrybucję zewnątrzkomórkowej domeny MUC1 z powierzchni komórki do jądra w ciągu 24 godzin (patrz Figura 7A). CDT indukował zarówno zatrzymanie cyklu komórkowego, jak i apoptozę w komórkach HeLa w sposób zależny od dawki. Stabilne częściowe stłumienie MUC1 za pomocą krótkołańcuchowego RNA (shRNA) nie zwiększyło indukowanego przez CDT zatrzymania cyklu komórkowego lub apoptozy w porównaniu z obserwowanym w kontrolnym shRNA (reprezentatywne doświadczenie w 48 godzinie pokazane na Figurze 7B, podobne wyniki otrzymano w 72 i 96 godzin). Ponieważ komórki HeLa mają bardzo mało funkcjonalne białko p53 ze względu na obecność białka E6 HPV (32), transfekowaliśmy MUC1 w linii komórkowej jelitowej HCT116 wyrażającej p53, w której uprzednio wykazano, że transfekcja MUC1 zwiększa oporność na genotoksyny chemoterapeutyczne (16). ). W tej linii komórkowej CDT powodował akumulację zewnątrzkomórkowej domeny MUC1 w pęcherzykach cytoplazmatycznych, ale nie był widoczny w jądrze (patrz Figura 7C). W komórkach HCT116 CDT powodowała zależne od dawki rozdęcie komórek i zatrzymanie cyklu komórkowego, ale nie wywoływała apoptozy w dawkach powodujących całkowite zatrzymanie. Komórki HCT116 wyrażające MUC1 proliferowały bardziej w obecności CDT, pokazując, że MUC1 chroni komórki jelit przed aktywnością CDnie C. jejuni (wyniki z 2 niezależnych doświadczeń są pokazane na Figurze 7D). Domena cytoplazmatyczna MUC1 uległa translokacji do jądra komórkowego w niewielkiej ilości komórek dotkniętych CDT w ciągu 24 godzin od ekspozycji na CDT z bardzo silnym barwieniem jądrowym. Ten wzór jest zgodny z przejściowym przeniesieniem do jądra lub przeniesieniem tylko w najbardziej dotkniętych komórkach i rolą MUC1 w modulacji transkrypcji (Figura 7E). p53 wykazał dyfuzyjną kolokalizację z cytoplazmatyczną domeną MUC1 w cytoplazmie komórek nietraktowanych i silną kolokalizację w pęcherzykach cytoplazmatycznych w komórkach traktowanych CDT (patrz Figura 7E). p53 ulega translokacji do jądra w ogromnej większości komórek HCT116 traktowanych MTP1, eksprymujących CDT. Podsumowując, dane te potwierdzają mechanizm oporności MUC1 na CDT za pośrednictwem p53. Figura 7MUC1 chroni komórki nabłonkowe przed C [podobne: bytovia hpu pl, leczenie zębów w narkozie, błonnik witalny opinie lekarzy ] [przypisy: bytovia hpu pl, kamil juraszek, laboratorium pruszcz gdański ] [hasła pokrewne: bytovia hpu pl, kamil juraszek, laboratorium pruszcz gdański ]