To wprowadziło możliwość, że zwiększona podatność na zakażenie Muc1. /. myszy były spowodowane zmianą w ich jelitowej florze bakteryjnej. Jednak ilościowa ocena jelitowej flory bakteryjnej Muc1. /. i myszy Muc1 + / + wykazały równoważną liczbę bakterii i praktycznie identyczną względną obfitość głównej genu i podklasy (patrz Figura 6B). Figura 6 Zmniejszona flora bakteryjna zwiększa podatność myszy Muc1 + / na zakażenie C. jejuni, ale flora bakteryjna nie jest zmieniona w Muc1 (3). myszy. (A) Stężenia C. jejuni w tkankach układu żołądkowo-jelitowego i układowego Muc1. /. i myszy Muc1 + / + 129 / SvJ po doustnej inokulacji 105 ° C. jejuni szczep 81116 z (+) i bez (.) leczeniem antybiotykami doustnymi o szerokim spektrum działania przez 7 dni. Antybiotyki wycofano 24 godziny przed inokulacją. Oznaczać . SD z CFU / g tkanki. Częstotliwość kolonizacji jest pokazana u podstawy każdego histogramu. ANOVA, test post-hoc Tukey a; * P <0,05, Muc1. /. w porównaniu z Muc1 + / +; *** P <0,001, Muc1. /. w porównaniu z Muc1 + / +; P <0,001, antybiotyki w porównaniu do kontroli. (B) Liczbę bakterii w całym jelicie grubym oszacowano przez zliczenie zabarwionych na zielono bakterii SYBR na przesączonych homogenatach tkanek stałych. DNA ekstrahowano z kału Muc1. /. oraz myszy Muc1 + / + i ilościową PCR stosowaną do amplifikacji 16S rybosomalnego DNA i ilościowego określania liczebności głównych bakteryjnych grup jelitowych. BPP, grupa Bacteroides-Prevotella-Porfyromonas; Ccoc, grupa C. coccoides; Entero, Enterococcus spp; Lacto, grupa Lactobacillus; Desulfo, grupa Desulfovibrio; Podgrupa Clep, C. leptum; Bifido, rodzaj Bifidobacterium. Wyniki dla pojedynczych myszy wyrażono jako proporcję wyniku dla uniwersalnych bakteryjnych primerów 16S rybosomalnego DNA. Wykresy pól pokazują mediany, kwartety i zakresy. Ekspresja MUC1 w komórkach jelitowych zwiększa oporność na CDT C. jejuni in vitro. Rodzaj uszkodzenia jelit obserwowanego u myszy zakażonych C. jejuni był zgodny z działaniem toksyny. C. jejuni produkuje genotoksynę (CDT) o aktywności nukleazy, która wyzwala zatrzymanie cyklu komórkowego i nasiloną apoptozę in vitro (30). Wykazano, że MUC1 moduluje apoptozę i progresję cyklu komórkowego w złośliwych komórkach nabłonkowych w odpowiedzi na stres genotoksyczny, częściowo przez interakcję z domeną regulatorową czynnika transkrypcyjnego p53 (14-16). Komórki raka szyjki macicy HeLa eksprymują MUC1 i wykazano, że są wrażliwe na CDT (31). Traktowanie komórek HeLa szczepem CDT pochodzącym od szczepu 811164 spowodowało prawie całkowitą redystrybucję zewnątrzkomórkowej domeny MUC1 z powierzchni komórki do jądra w ciągu 24 godzin (patrz Figura 7A). CDT indukował zarówno zatrzymanie cyklu komórkowego, jak i apoptozę w komórkach HeLa w sposób zależny od dawki. Stabilne częściowe stłumienie MUC1 za pomocą krótkołańcuchowego RNA (shRNA) nie zwiększyło indukowanego przez CDT zatrzymania cyklu komórkowego lub apoptozy w porównaniu z obserwowanym w kontrolnym shRNA (reprezentatywne doświadczenie w 48 godzinie pokazane na Figurze 7B, podobne wyniki otrzymano w 72 i 96 godzin). Ponieważ komórki HeLa mają bardzo mało funkcjonalne białko p53 ze względu na obecność białka E6 HPV (32), transfekowaliśmy MUC1 w linii komórkowej jelitowej HCT116 wyrażającej p53, w której uprzednio wykazano, że transfekcja MUC1 zwiększa oporność na genotoksyny chemoterapeutyczne (16). ). W tej linii komórkowej CDT powodował akumulację zewnątrzkomórkowej domeny MUC1 w pęcherzykach cytoplazmatycznych, ale nie był widoczny w jądrze (patrz Figura 7C). W komórkach HCT116 CDT powodowała zależne od dawki rozdęcie komórek i zatrzymanie cyklu komórkowego, ale nie wywoływała apoptozy w dawkach powodujących całkowite zatrzymanie. Komórki HCT116 wyrażające MUC1 proliferowały bardziej w obecności CDT, pokazując, że MUC1 chroni komórki jelit przed aktywnością CDnie C. jejuni (wyniki z 2 niezależnych doświadczeń są pokazane na Figurze 7D). Domena cytoplazmatyczna MUC1 uległa translokacji do jądra komórkowego w niewielkiej ilości komórek dotkniętych CDT w ciągu 24 godzin od ekspozycji na CDT z bardzo silnym barwieniem jądrowym. Ten wzór jest zgodny z przejściowym przeniesieniem do jądra lub przeniesieniem tylko w najbardziej dotkniętych komórkach i rolą MUC1 w modulacji transkrypcji (Figura 7E). p53 wykazał dyfuzyjną kolokalizację z cytoplazmatyczną domeną MUC1 w cytoplazmie komórek nietraktowanych i silną kolokalizację w pęcherzykach cytoplazmatycznych w komórkach traktowanych CDT (patrz Figura 7E). p53 ulega translokacji do jądra w ogromnej większości komórek HCT116 traktowanych MTP1, eksprymujących CDT. Podsumowując, dane te potwierdzają mechanizm oporności MUC1 na CDT za pośrednictwem p53. Figura 7MUC1 chroni komórki nabłonkowe przed C [podobne: bytovia hpu pl, leczenie zębów w narkozie, błonnik witalny opinie lekarzy ] [przypisy: bytovia hpu pl, kamil juraszek, laboratorium pruszcz gdański ] [hasła pokrewne: bytovia hpu pl, kamil juraszek, laboratorium pruszcz gdański ]
Partnerzy serwisu:
Random entries
Glikoproteiny mucyny na powierzchni komórki są silnie wyrażane przez wszystkie tkanki błony śluzowej, ale ich rola fizjologiczna jest obecnie nieznana. Postawiliśmy hipotezę, że mucyny komórkowe chronią komórki śluzówki przed infekcją.… Read More Mucyna komórkowa MUC1 jest krytycznym elementem bariery śluzówkowej dla infekcji
Dlatego sygnalizacja LT ma kluczowe znaczenie dla patogenezy OUN w tym modelu EAE, a LIGHT nie może zrekompensować braku sygnalizacji pośredniczonej przez LTp / P-. Traktowanie LT-R-Ig in vivo skutkuje… Read More Rola limfotoksyny powierzchniowej w eksperymentalnym autoimmunologicznym zapaleniu mózgu i rdzenia niezależna od LIGHT ad 6
Średnią 562 komórek na próbkę z grup traktowanych i 125 komórek na próbkę z nietraktowanej grupy zliczono i obliczono stosunek ciałek apoptotycznych do całkowitej liczby komórek. Wyniki LT (3-Ig zapobiega… Read More Rola limfotoksyny powierzchniowej w eksperymentalnym autoimmunologicznym zapaleniu mózgu i rdzenia niezależna od LIGHT ad 5